بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ

اى جان آرام يافته!

ارْجِعِي إِليٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً

به سوى پروردگارت باز گرد در حالى كه (تو از او) خشنودى [و] مورد رضايت (او) هستى،

فَادْخُلِي فِي عِبادِي

پس در (سلك) بندگان (ويژه) من در آى،

وَ ادْخُلِي جَنَّتِي

و در بهشت من وارد شو!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ به اين سرزمين (مكه) سوگند ياد مى‌كنم!

وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ

در حالى كه تو در اين سرزمين فرود آمده‌اى،

وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ

سوگند به پدر و آنچه زاد،

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ

كه بيقين انسان را در رنج و مشقت آفريديم.

أَ يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ

آيا (انسان) مى‌پندارد كه هيچ كس بر او توانايى (دست يابى) ندارد؟!

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مالاً لُبَداً

مى‌گويد:« ثروت انبوهى را نابود كردم. »

أَ يَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ

آيا مى‌پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟!

أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ

آيا براى او دو چشم قرار نداده‌ايم؟!

وَ لِساناً وَ شَفَتَيْنِ

و زبان و دو لب؟!

وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ

و او را به دو راه (خير و شر) رهنمون كرديم.

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ

و [لى‌] با مشقت وارد گردنه نشد.

وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه گردنه چيست؟!

فَكُّ رَقَبَةٍ

(آن) آزاد كردن برده‌اى،

أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ

يا غذا دادن در روز گرسنگى،

يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ

به يتيم خويشاوند،

أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ

يا به بينواى خاك‌نشين است،

ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ

سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى سفارش كرده و همديگر را به مهرورزى سفارش نمودند.

أُولئِكَ أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

آنان ياران خجسته (دست راست) اند.

وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِنا هُمْ أَصْحابُ الْمَشْأَمَةِ

و تنها كسانى كه به آيات ما كفر ورزيدند ياران شوم (دست چپ) اند.

عَلَيْهِمْ نارٌ مُؤْصَدَةٌ

كه بر آنان آتشى فرو بسته شده است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به خورشيد و (تابش) نيمروزش!

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

سوگند به ماه هنگامى كه در پى آن در آيد!

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

سوگند به روز هنگامى كه آن را آشكار سازد!

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

سوگند به شب هنگامى كه آن را فراگيرد!

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

سوگند به آسمان و آنكه آن را بنا كرد!

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

سوگند به زمين و آنكه آن را گستراند!

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

سوگند به نفس و آنكه آن را مرتب ساخت!

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

و بد كاريش و پارسايى‌اش را به او الهام كرد،

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

كه بيقين كسى كه آن را [پاك كرد و] رشد داد رستگار (و پيروز) شد.

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و بيقين كسى كه آن (نفس را با گناه آلوده كرد و) پوشاند، نوميد شد!

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

(قوم)« ثمود »بخاطر طغيانش (پيامبرش را) تكذيب كردند،

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

آنگاه كه بدبخت‌ترين‌شان برانگيخته شد؛

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

و فرستاده خدا به آنان گفت:« ماده شتر (معجزه آساى) خدا و آبشخور آن را (واگذاريد.) »

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

و او را تكذيب كردند و آن را پى كردند؛ پس پروردگارشان به سبب پيامد [گناه‌] شان آنان را هلاك ساخت و آنها را (با خاك) يكسان كرد!

وَ لا يَخافُ عُقْباها

در حالى كه از فرجام آنها نمى‌ترسد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الضُّحيٰ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به نيمروز!

وَ اللَّيْلِ إِذا سَجيٰ

سوگند به شب هنگامى كه آرام گيرد!

ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَليٰ

كه پروردگارت تو را رها نكرده و (با تو) به سختى دشمنى نورزيده است.

وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُوليٰ

و مسلما (سراى) آخرت براى تو از (سراى) نخستين بهتر است.

وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضيٰ

و حتما در آينده پروردگارت به تو عطا مى‌كند و خشنود مى‌شوى.

أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآويٰ

آيا تو را يتيم نيافت و پناه داد؟!

وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَديٰ

و تو را گم گشته يافت و راهنمايى كرد،

وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنيٰ

و تو را فقير يافت و توانگر ساخت،

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ

و اما يتيم را پس (خوارش مساز و بر او) چيرگى مورز،

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ

و اما گدا را، پس با پرخاش مران،

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

و اما نعمت پروردگارت را پس خبر ده.